ศิลปะการแสดงภาคใต้ โนราห์

          

                   “ออ หอ ออ รัก หรือว่าออ งาม อองามเห้อ อ อ .............”    เสียงบทร้องขึ้นต้น    (เพื่อเป็นการเทียบเสียงขับร้อง   กับเสียงดนตรีโนรา เพื่อปรับระดับเสียงร้องกับเสียงดนตรี ให้อยู่ระดับเดียวกัน  )   ของผู้สวมใส่เครื่องทรงอย่างกษัตริย์ ประดับด้วยลูกปัดเม็ดพลาสติกหลากสีสัน  ที่ร้อยรัดอย่างประณีต บรรจงให้เป็นอาภรณ์  ประหนึ่งสีลูกกวาดระย้าระยับกับชฎาทรงสง่า เรียกว่า “เทริด” และนุ่งผ้าลายธรรมดาๆ   ครั้นเมื่อสวมหางหงส์ และเครื่องประดับต่างๆ ครบเครื่อง แล้วช่างงดงามจับใจ   ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อผู้สวมใส่อาภรณ์และเครื่องทรง กรีดกรายร่ายลีลา  ซัดท่ารำ เยื้องย่างตามจังหวะที่ดูเหมือนจะแข็งขึงสลับกับอ่อนไหว  แต่นั่นเป็นศิลปะการขยับกาย ที่สอดรับกับเสียงปี่ ทับ กรับ ฉิ่ง โหม่ง และท่วงทำนองจังหวะดนตรีใต้  อันระทึกใจไพเราะซึ่งประดิดประดอยมาจากภูมิปัญญาท้องถิ่น เร้าให้การแสดงดำเนินถึงขั้นสุดยอด กลั่นกรองออกมาเป็นท่ารำอันวิจิตรพิสดาร  พลิ้วสง่าโสภาเพียงกินนรกินนรี สร้างความสุขแก่ผู้ชมมิรู้เสื่อมคลาย  นั่นคือเอกลักษณ์ประจำท้องถิ่นที่คนทักษิณรู้จักเป็นอย่างดี “...โนรา...”